Γράφει η Μαρία Μπαΐρα
Δύο φορές τον μήνα συσκευάζω λιβάνι. Σε διάφανα σακουλάκια ζυγίζω 50 γραμμάρια λιβανιού και σε αυτοκόλλητο με τα καλά μου γράμματα γράφω ονομασίες παράξενες που μερικές τις ξέρω με την όσφρηση κι άλλες από τα βιβλία.
Το κυπαρίσσι είναι ο παπά Θανάσης και η εκκλησία του Παγώντα, Βηθλεέμ το σπασμένο λιβανιστήρι της θείας Λόλας, τα σπάρτα ένα πολυκαιρισμένο κουτί από το Δοχειάρι, μύρος μια κατσαρόλα με αγριουλούλουδα σε μια παιδική απόπειρα παρασκευής eau de toilette, σμύρνα οι στίχοι από το Άσμα Ασμάτων “τι είναι τούτο
που ανεβαίνει από την έρημο
ωσάν κολόνα από καπνό
θυμιατισμένο με τη σμύρνα, το λιβάνι
κι όλες τις σκόνες του μυρεψού;” νάρδο το τραγούδι του Βαραγιάννη για εκείνο το πουλί που παρακαλεί τον Άγιο να του φέρει λίγο νάρδο και να του χαρίσει έναν μικρό ουρανό κι όλα τα λιβάνια του κόσμου είναι η γιαγιά μου στην πόρτα της αυλής με το λιβανιστήρι στα χέρια σαν περνούσε η εικόνα της Αγίας Παρασκευής.
*Η φωτογραφία που με κάνει να θυμάμαι είναι στην Αμοργό από το All we see is the sea.
